Volle Maanmeditatie donderdag 19 september 2013 | Martha van Mourik

Versterking van de vrouwelijke energieën in een ieder van ons!

Afgelopen tijd zijn de Platina stralen verder op ons neer gaan dalen. De vervolmaking van de Schepping in een ieder van ons, kan steeds dieper doorgaan.

De vrouwelijke energie manifesteert zich steeds verder op aarde. De energieën zijn explosief. Het is belangrijk om in het midden te zijn. Om jezelf te centreren.

Gegroet zij het vrouwelijke, het gevoelsmatige, in een ieder van ons!

Balans vanuit het midden. Balans brengend in onze mentale krachten. Balans tussen onze emotionele lichaam, mentale lichaam en grofstoffelijke lichaam. Alles weer terugbrengend in verhoudingen, in een mooie balans. De materie voedend, helend, in balans brengende.

De hemel manifesteert zich steeds verder in de stof, hier op aarde. We kunnen steeds meer vertrouwen gaan voelen in de krachten van het Licht en de Liefde. Dit brengt grote veranderingen teweeg in onze denkwereld en ons emotionele lichaam. Onze Ziel wil echt het roer overnemen van onze persoonlijkheid. Ga daarom je intuïtie niet langer meer uit de weg.

Geef het je volle aandacht!  Luister er naar, en volg je intuïtie op, handel er naar!

Zie de lichtpuntjes die in onze maatschappijen aan het verschijnen zijn. Neem de veranderingen waar in de materie. De toenemende transparantie. Hoe eerlijkheid en zuiverheid steeds meer ‘beloond’ gaan worden. Hoe de krachten van macht en manipulatie steeds verder aan het afnemen zijn.

Er zal uiteindelijk alleen maar liefde overblijven, en niets anders dan de Liefde.

Vanuit de Liefde is er zoveel meer mogelijk!

Van ons wordt gevraagd vooral te leren denken vanuit Vertrouwen. Vertrouwen in de liefde en het licht dat ons omringt. Het vertrouwen in je hele wezen te integreren en te ervaren.

Het vertrouwen in het Goddelijke in onszelf en in een ieder van ons. Het Goddelijke en volmaakte waar te gaan nemen in onze medemens, en natuurlijk in de volmaaktheid van de Schepping; van de natuur, de aarde en al haar Leven.

Het vertrouwen voelen en ervaren is zo belangrijk voor onze overgave aan ons Hoger Zelf.

Leer ook te denken en te voelen vanuit de eenheid, de dualiteit voorbij. Niet meer vanuit het ik, maar vanuit het Grote Geheel. Het belang van het totale Leven bewaken. Kijk of wat je doet, in het belang is van de gehele Schepping?

Leer de afscheidingsgevoelens en -,gedachten niet meer langer te voeden, maar los te laten.

Voed je gevoelens van eenheid en verbinding met de natuur, met het Goddelijke in jou zelf.

Voel hoe alles met elkaar verbonden is. Hoe alles bezield wordt vanuit het Goddelijke. Geef je over aan het Grote Geheel. Voed  je denken en je voelen vanuit eenheid.

Wees dankbaar en tevreden. Deze emoties helpen je af te stemmen op je ziel. Wees je bewust dat je ziel hier is om ervaringen op te doen. Voed de liefde en het licht in jezelf.

Loslaten en overgave aan het Goddelijke, waren kernwoorden voor mij afgelopen maand. Daarnaast veel handelen in de stof. Twee werelden heb ik één zien worden; de hemel en de aarde.

De ontwikkelingen in de hemel gaan snel, maar ook op de aarde. De verbindingslijnen worden steeds krachtiger. De eenheid groeit met de dag.

Als je er voor opent, kun je steeds meer liefde opnemen in je hele wezen. Ga je steeds meer eenheid ervaren. Kan je geestelijke kracht steeds verder groeien.

Het is zo’n genade om te leven vanuit de Liefde. De lichtstralen vanuit de hemel bestralen ons steeds veelvuldiger. Leven vanuit de Liefde is zo’n enorme kracht vanuit je centrum. Vraagt zoveel vertrouwen en overgave. Zoveel vertrouwen op je innerlijk Weten.

Versterkt zo enorm je hartkracht. Wat een energieën, wat een eenheid is er nu mogelijk.

De stroom van het Leven is enorm krachtig. Brengt je ziel daar, waar je de meeste leermogelijkheden en bewustwording kunt ervaren. Er is zoveel mogelijk, zoveel kracht, zoveel helderheid, zoveel Liefde.

Durf te Zijn, zonder te weten. Durf te voelen, te ervaren, zonder te vergelijken met…..

Durf te vertrouwen, zonder te oordelen.

De volle maan van donderdag 19 september 2013 zal in het teken staan van versterking van de vrouwelijke energie in een ieder van ons.

Vanuit de groei van het vrouwelijke in ons, kan de balans verder uitgroeien. Het versterkt je centrering. Het versterkt je te leven vanuit je centrum, vanuit je midden.

Er wordt alleen maar overgave gevraagd aan de vrouwelijke energieën. Durf te voelen. Open je hart verder, pure Liefde.

De volle maan bereikt haar hoogtepunt om 13.13 uur.

Als je kiest om mee te doen met deze meditatie kun je onderstaande tekst als leidraad gebruiken. Je kunt ook jezelf overgeven aan de leiding van je persoonlijke Hoger Zelf.

De lichtcirkelmeditatie begint om 20.00 uur. Indien dit tijdstip je niet schikt, kun je altijd een ander moment van de dag kiezen en je intentie richten op deel te nemen aan de meditatie. Het collectief werkt!

Ga rustig zitten of liggen. Neem de tijd en ruimte voor jezelf. Er is alleen maar nu, alleen maar gewaarwording, ervaren, voelen en Zijn. Jouw geest rust in het Nu.

Voel je lichaam, voel hoe je zit of ligt op de aarde. Ontspan je kaken, je mond; maak een innerlijke glimlach. Ontspan al de spieren in je lichaam.

Adem zacht onopvallend en oppervlakkig. Doe dit gedurende enige momenten, heel rustig, heel zacht en ontspannen. Het gaat verder van zelf, onhoorbaar.

Neem eventueel een *Aquariuswerkkaartje, of het Platinawerkkaartje, tussen beide handen. Dit verbind je direct met energie van de Bron.

Versterk je aardeverbinding. Visualiseer een heldere kristallen buis vanuit je stuitchakra diep de aarde in. Tot in het kristallen hart van Moeder Aarde.

Neem de warme aarde energie volledig op en laat deze via je wortels en buis in je bekken stromen. Laat het naar boven stromen door heel jouw ruggengraat tot de top van je hoofd.

Heen en weer, van beneden naar boven en terug door je ruggengraat.

Versterk nu je verbinding met het Licht van de Centrale Zon.

Voel hoe de stralen van Platina Licht op je hoofd neerdalen. Je neemt het Licht in je op.

Het gaat via je energiebuis tot in de kom van je bekken. Daar laat je het circuleren en vervolgens weer naar boven stromen. Laat het heen en weer stromen in je ruggengraat.

Ga nu met je aandacht naar je hartchakra. Alle energieën vermengen zich daar tot totale eenheid. Balans en harmonie. Voel het Licht in heel jouw wezen trillen. Voel het doorstromen tot in elke cel in je lichaam. Voel de beweging, de trillingen die dit voortbrengt.  Je wordt aangeraakt met dit prachtige Licht. Er ontstaat een prachtige Davidster in je hart.

De energie stroomt over uit jouw hart. Je neemt op en straalt weer uit. Volkomen in balans.

Jij bent één met dit Licht. Je bent volkomen in balans.

Alles mag er zijn, alles is goed zoals het is. Geef je er helemaal aan over.

Spreek nu de woorden: "Mij, geschiede!”

Je hoeft alleen nog maar te Zijn.......

Voel je centrum je hart, voel daar de onvoorwaardelijke liefde stromen. Je straalt en schittert naar alle kanten.

Ik wens een ieder die zich afstemt op deze volle maan meditatie een krachtige balans en versterking van zijn vrouwelijke energieën.

In liefde, licht en dankbaarheid voor NU,

Martha van Mourik.

voorgaande maanmeditaties

HSP- Vrije Tijd, Eenzaamheid, Zwijgzaamheid, Verlatenheid | Elaine Aaron

Nederlandse vertaling Jeanne voor nieuwetijdskind.com © 2013

Ik wil een lofzang houden op het waardevolle van het alleen-zijn, speciaal voor hoog gevoelige mensen (HSP’s). We hebben vrije tijd nodig om bij te komen en gewoonlijk doen we dit wanneer we alleen zijn, maar eenzaamheid is een speciale vorm van alleen zijn. Zwijgzaamheid en verlatenheid verdienen eveneens een toelichting. 

Deze vier woorden zijn de sleutel tot wie we zijn.

Vier woorden: Vrije Tijd, Eenzaamheid, Zwijgzaamheid, Verlatenheid

Psychologe Elaine Aron: het boegbeeld van de HSP’s

Vrije Tijd

HSP’s hebben hier veel behoefte aan. Natuurlijk is teveel vrije tijd voor niemand goed. Dan zou je jezelf isoleren, wat toe te schrijven is aan angstgevoelens of onevenredige bezorgdheid en dat mag zich zo niet uiten. Maar de meesten van ons hebben last van een ander probleem: de wereld verwacht van ons dat we leven alsof we niet hoog gevoelig zijn, we mogen niet te vaak niets doen. Wij hebben echter, eenvoudig omdat het onze natuur is, absoluut het niets-doen nodig om van de vele stimuli te herstellen en om onze ervaringen te verteren, hiervan te leren en dan weer terug te keren in de wereld om ons weer met anderen, met onze passie, onze talenten te verbinden.

Het grootse deel van dit verteringsproces vindt in het onderbewuste plaats – gedachten, gevoelens en beelden drijven voorbij. Het is gemakkelijk en natuurlijk. Soms is het niets-doen gewoon een film kijken, naar de radio luisteren, of lichte lectuur lezen, iets wat onze drukke geest kalmeert en ons een poosje afleidt van al die zaken die ons overweldigen. Maar we hebben ook tijd nodig voor dat ‘verteringsproces’ en dat kunnen we beter zonder afleiding doen. Daarom is de kwaliteit van onze vrije tijd zonder  afleiding even belangrijk als hoe we onze tijd besteden waarin we een goede actieve periode hebben.

Ik heb altijd gezegd dat meditatie goed is, vooral die meditatie die ‘zichzelf overstijgt’ (zoals transcendente meditatie), het is beter dan het focussen van de geest, want dit kan als inspanning aanvoelen. Maar tweemaal per dag twintig minuten mediteren kan, hoewel het erg efficiënt is, niet genoeg zijn. Soms is het nodig deze periode uit te breiden.

Eenzaamheid

Ik denk dat eenzaamheid een speciaal type niets-doen is, waarbij we wachten en ons voorbereiden op de verbinding met ‘iets diepers’, met iets wat voor ons op de een of andere manier goed aanvoelt. Het lijkt alsof het woord eenzaamheid meestal zo wordt gebruikt. Monniken en kluizenaars zoeken verbinding met God. Yogi’s en Boeddhisten zoeken verbinding met het Absolute. Kunstenaars zoeken verbinding met hun muze. Wetenschappers zoeken verbinding met de tot nu toe niet ontdekte essentiële grondslagen van de natuur. Velen van ons zoeken verbinding met de natuur zelf, misschien de enige manier om bij al die verbindingen uit te komen. Misschien verloren we het een paar uur geleden, een paar dagen geleden of misschien verloren we het in onze jeugd. Maar we willen het terug. We voelen dat we ons dan van alle uiterlijke verleidingen moeten afsnijden en dus zoeken we de eenzaamheid op.

De meest intense periode van alleen-zijn strekt zich over een langere tijd uit, in ieder geval een hele avond. Waarschijnlijk zul je niet stil zitten en gedurende die hele tijd ‘bereid’ zijn, te contempleren of reflecteren. Je gaat door met je wereldse klusjes – wat bereiden van eenvoudig voedsel, schoon maken, een wandeling maken, je huis op orde brengen. Maar je richt gemakkelijk je aandacht op je innerlijke aanwezigheid, op wat plaats vindt in je geest. Het is een soort actieve passiviteit waarbij je klaar staat, maar dat is dan ook alles.

Misschien lees je iets wat je inspireert, maar je voelt niet echt de behoefte om iets te doen of iets te zoeken, omdat dat waar we op wachten reeds bij ons aanwezig is. We hoeven alleen bereid te zijn het op te merken. Misschien komt het van binnenuit, of is het een antwoord op iets van buiten. We hoeven alleen maar gereed te zijn om het op te merken. Misschien merkt een deel van jou het reeds op, maar ben je je er nog niet van bewust. Misschien ontken je het of betwijfel je het op zijn minst. Maar als je heel erg stil bent, zul je waarschijnlijk beginnen aan te voelen dat het daar aanwezig is. Je zou het zelfs kunnen toespreken, en het kan ook tot jou spreken. Stil-zijn is hoe dan ook precies goed. Inderdaad, stilte is waarschijnlijk het allerbeste.

Zwijgzaamheid

Zwijgzaamheid is als ambrozijn dat onze eenzaamheid voedt. Daarom betekent eenzaamheid alleen zijn. Tussen mensen onderling zijn woorden nodig, maar wanneer we met iets diepers verbonden zijn, gaat dit dieper dan woorden kunnen uitdrukken, dus kan zwijgen de enige manier zijn. Zwijgen geeft de hersenen rust. Je geest kan nog gedurende enige tijd doorgaan met kletsen, blijft hier soms ook nog een beetje mee doorgaan, maar dat is in orde. Dat geklets maakt deel uit van waar jij je aandacht aan schenkt. Je laat toch die gebieden in het brein met rust die bedenken wat je gaat zeggen, wat je anderen gaat antwoorden en die duidelijke zinnen formuleren.

Rainer Maria Rilke

Tijdens het zwijgen kun je merken dat er iets anders tot je is gekomen. Misschien is het er al een tijdje, maar nu vraag je je verwonderd af wie of wat dit rondom jou is? Misschien heb je het ooit geweten en vergat je het weer en nu herinner je je het weer. Het belangrijkste is dat je dit ‘ik weet’ gevoel hebt en dat je het weer opnieuw zult weten. De herhaling van dat weten dat in eenzaamheid tot je komt, begint je een gevoel van vertrouwen te geven dat het altijd terug zal komen, dat het iedere keer gemakkelijker zal gaan.
Natuurlijk kan eenzaamheid aanvoelen als een droge, steriele periode of zelfs als een depressie. Toch blijf je je om de een of andere reden vol leven voelen. Zolang dat zo is, is het de moeite waard om deze periode langer te laten duren. Rilke schrijft:

  “U moet uzelf in uw eenzaamheid niet in verwarring laten brengen door het feit dat er iets in u leeft dat naar buiten wil komen. Juist dit verlangen, als u het rustig en voorzichtig als een instrument gebruikt, zal u helpen uw eenzaamheid over een grote ruimte uit te breiden. De meeste mensen hebben (met de hulp van conventionele middelen) gemakkelijke oplossingen gezocht en zich naar de meest comfortabele kant van dat gemakkelijke gekeerd; maar het is duidelijk dat we moeten vertrouwen op wat moeilijk is; alles wat leeft, vertrouwt hierop, alles in de Natuur groeit en verdedigt zich op de een of andere manier en is op spontane wijze zichzelf, probeert ten koste van alles zichzelf te zijn en streeft hiernaar tegen alle weerstand in. We weten weinig, maar dat we moeten vertrouwen op dat wat moeilijk is, is een zekerheid die ons nooit zal verlaten; het is goed om eenzaam te zijn, want eenzaamheid is moeilijk; het feit dat iets moeilijk is, moet juist een reden temeer voor ons te zijn om het te laten gebeuren.” 

Verlatenheid

Dit is een zwaarder onderwerp, hoewel het de meesten van jullie hopelijk niet overkomt. Rilke heeft het zeker bij het rechte eind wanneer hij in moeilijke tijden de eenzaamheid opzoekt. Soms kunnen we echter eenvoudigweg niet veel eenzaamheid verdragen. Voor een aantal mensen voelt het bijna aan alsof het naar een ongezonde toestand voert. Het lijkt alsof men in het universum volkomen alleen is. In die eenzaamheid lijkt het alsof men niet meer met het moederschip verbonden is, door niemand meer gezien wordt, in een koude, lege ruimte drijft, wachtend op zuurstof om te vluchten. Of je voelt je als achtergelaten op een eiland met niemand die naar jou op zoek is, of iemand die je op de verkeerde plaats zoekt en je bijna dood verklaart. Het ergste van alles kan het voelen alsof je door het menselijk ras verbannen bent en zelfs ‘buiten het bereik van God’.




Dat type volkomen verlatenheid is een angstaanjagend, afschuwelijk gevoel, en wanneer het optreedt, wees er dan verzekerd van dat ook dit een gevoel is dat je van vroeger kende. Het is een archetype, waarvan we allemaal weten hoe verschrikkelijk het is om zo alleen te zijn, maar het archetype wordt alleen geactiveerd als je in je verleden teveel dat gevoel van alleen-zijn hebt meegemaakt.
Laten we dit onder ogen zien: Eenzaamheid voelt alleen goed wanneer je weet dat er een einde aan komt wanneer je dit verkiest, en wanneer je terug kunt gaan naar iemand die om je geeft. Als je niet precies het moment kunt uitkiezen, is het in ieder geval nodig dat je weet dat het niet lang zal duren voordat diegene die er nu niet is, ervoor kiest om weer bij jou te zijn. Als je uitprobeert om alleen te zijn, maar je je verlaten voelt, hoewel anderen toch om jou geven, dan voel je iets uit het verleden en het is bijna zeker dat dit uit je jeugd komt.

 

Kinderen hebben het nodig dat zij weten dat iemand in de buurt is, en niemand ontgroeit hieraan. Zelfs apen die in totale eenzaamheid leven, behoren tot een gemeenschap. Ons overleven hangt af van het feit dat we deel uitmaken van een groep, om te beginnen met twee personen, wij en degene die het eerst de zorg voor ons draagt. Maar het is, tenminste in onze westerse cultuur, niet te vermijden dat kinderen alleen worden gelaten. Wanneer je een tijdje alleen gelaten wordt, zolang als bij je leeftijd past, en je roept naar iemand die antwoord geeft, kan dit een goede ervaring zijn. Het kind verwerft zo een gevoel van macht en veiligheid in dat roepen en in het vertrouwen gevende antwoord dat er iemand komt. Het bouwt veiligheid op die nodig is voor wanneer kinderen er voor kiezen met hun vrienden weg te gaan of om alleen te zijn. Maar zij hebben het nodig te weten dat deze kostbare onafhankelijkheid of die periode van alleen zijn niet het moment mag zijn waarin degene waarop zij vertrouwen stiekem wegsluipen en hen achterlaten.

Het gebeurt zo vaak dat kinderen leren dat het gevaarlijk is om alleen te willen zijn. Ik denk dat er twee stadia zijn waarin dat het moeilijkst is. Vooral voordat kinderen kunnen lopen en zelf iemand kunnen gaan zoeken, zijn ze hulpeloos. Maar ouders hebben ook hun eigen tijd nodig waarin ze alleen willen zijn, en ze hoeven ook wel eens niet te antwoorden. De baby huilt en er is niemand. Bij een moe kind is het goed even te wachten met antwoorden, vooral wanneer het kind weet dat er toch iemand in de buurt is, het zorgt juist voor dat beetje ruimte voor elkaar. Wanneer het te lang duurt, voelt het kind echter alsof zijn of haar wereld uiteenvalt. Het lijkt alsof zijn eigen zelf desintegreert, omdat er niemand is om te reflecteren dat het jonge, nog nauwelijks gevormde ego, bestaat, en wij hebben allemaal, ons hele leven, die reflectie nodig. Daarom is eenzame opsluiting zo verwoestend. Mensen die dit overleven, vinden een manier om niet alleen te zijn, zij denken bijvoorbeeld voortdurend aan iemand die zij liefhebben. Sommigen zeggen later zelfs dat een engel of spirituele bezoeker hen gezelschap heeft gehouden.

Een andere kwetsbare periode is wanneer er over een flink kind, bijvoorbeeld een hooggevoelig kind, te vroeg geoordeeld wordt dat het oud genoeg is om alleen te blijven. Hij/zij voelt zich erg verantwoordelijk en is er trots op als een kind gezien te worden die niet in de problemen komt. Maar toch is het nog te vroeg om voor meer dan een paar uur alleen gelaten te worden. Ouders moeten nodig naar hun werk, of zij willen ergens anders heen, dus is er altijd oppas. Tegelijkertijd kan het hooggevoelige kind jammer genoeg een hekel hebben aan een stimulerende groepsoppas of babysitter die onvoorspelbaar en geheimzinnig lijkt te doen; dan lijkt het dus de beste oplossing het kind alleen te laten. Dat is het echter niet. Te lang is te lang.



Wanneer een kind verschillende malen die ervaring van het uiteenvallen van het zelf heeft meegemaakt, leidt dit er bijna onvermijdelijk toe dat een jong volwassene die alleen is, zich verschrikkelijk voelt: alsof er niemand bestaat of dat er niemand bij hem/haar wil zijn. Zelfs wanneer er liefdevolle personen aanwezig zijn, lijkt het alsof ze er niet zijn. Wanneer je dan alleen thuis bent, vind je manieren om de leegte op te vullen door t.v. te kijken of je krampachtig in een bepaalde activiteit te storten, maar het zou beter zijn de oorzaak van deze angst onder ogen te zien en hier aan te werken.

Verlatenheid overwinnen

Ik weet dat ik eigenlijk psychotherapie zou moeten voorstellen. Maar voor sommige van jullie levert dit zijn eigen problemen op, namelijk problemen op financieel gebied en bij het zoeken naar de juiste persoon. Om te beginnen kun je aan iemand die jou graag mag, proberen te vertellen wat er in je omgaat – dat je zou willen dat je blij kunt zijn met een bepaalde mate van eenzaamheid, maar dat je je in plaats daarvan verlaten voelt. Waarschuw die persoon wanneer je een bepaalde tijd, bewust en weloverwogen, alleen zult zijn en vraag of je kunt telefoneren, sms’en of e-mailen. De ander kan later antwoorden. Het kind in jou heeft het nodig te weten dat er een antwoord zal komen.

Lijkt het alsof er niemand is die jou graag mag? Dat je werkelijk alleen bent? Alle eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de wereld vol is met mensen zoals jij, die geliefd willen worden. Misschien denk je dat ze slecht gezelschap zullen zijn, maar misschien komt dat omdat iemand ooit op die manier over jou dacht en jij hiervan leerde om op die manier over anderen te denken. Probeer je open op te stellen. Als je werkelijk wanhopig bent, kunnen mensen terug krabbelen, of misschien heeft die persoon, niet zoals jij, allerlei vrienden die hij/zij kan vragen. Maar ga op zoek naar een vriend en iemand anders die ook een vriend nodig heeft, is de beste keus. Kijk niet naar hoe die persoon zich aan jou voordoet, maar kijk voorbij de oppervlakkige blik naar zijn/haar ziel en verwacht geen volmaaktheid. Te leren hoe je kunt omgaan met de moeilijkheden die in een vriendschap altijd de kop op steken, geeft je persoonlijke groei. (Kijk voor meer suggesties in mijn boek, De kracht van zelfwaardering.)

 

Het is het waard

Het is zo dat je hier uiteindelijk boven uit kunt groeien (het gebeurde bij mij, dus ik weet het), en het is de moeite waard. Eenzaamheid is vanwege vele redenen waardevol, en een hiervan is dat het ons voorbereidt om op een meer vervulde manier met anderen om te gaan. Het geeft ons ook een diepere vrede. Het schenkt ons tijd om gevoelens naar de oppervlakte te laten komen. Tijd om creatieve inspiratie te laten oprijzen. In eenzaamheid kunnen we tot besluiten komen, besluiten die ons dwars zaten toen we op een meer actieve wijze met het probleem worstelden. Spirituele geschenken komen dikwijls in eenzaamheid tot ons. Ook als er niets komt, is eenzaamheid zelf een geschenk.

 

Wanneer anderen denken dat eenzaamheid vreemd is

We leven in een tijd dat eenzaamheid – je terugtrekken uit de wereld, “niets doen”, in stilte verblijven – voor mensen die niet hoog gevoelig zijn, bijna niet te begrijpen is. Iedereen sms’t, is op facebook en geniet van deze nieuwe dingen, deze gemakkelijke manieren om contact te leggen. Op deze manier leven achter iedere vingeraanraking veel mensen en dat geeft plezier. Het is ook een steun. We kunnen dan niet altijd geheel en al verlaten zijn. Iemand zal ons altijd antwoorden  zoals wij anderen antwoorden.

We horen ook dat hoe meer we met anderen verbonden zijn, hoe gezonder en gelukkiger we zullen zijn. En dat is werkelijk waar, maar voor de een geldt dit meer dan voor de ander. Ik denk echter niet dat er veel goed onderzoek is gedaan naar het feit dat een bepaalde mate van doelgerichte eenzaamheid in iemands leven die persoon gezonder, gelukkiger maakt en hem/haar uiteindelijk een diepere verbinding geeft dan anderen. Zelfs Martin Buber, die beweerde dat relaties hebben het ware spirituele pad is, zei: “Eenzaamheid is de plaats van reiniging.” Er moet een heel samenhangend “Ik” bestaan voordat men binnen kan gaan in de Ik-Gij relatie.





Nu belanden we bij het onderzoek van onszelf. Helpt het ons of niet? Als het helpt, dan zul je voor hen, die je wens naar eenzaamheid tamelijk verwarrend vinden, een leider, een mentor, een rolmodel zijn. Zij zullen nieuwsgierig zijn naar dat wezen dat alleen is, alsof je zou zeggen: “Leg je mobieltje neer en luister – daar zingt een vreemde vogel.” Zij zullen meer willen weten. Net zoals iemand terug getrokken kan worden naar de natuur, en speciaal naar dieren, stoppen zij op een gegeven moment en merken dit op, dan zullen ook zij op een natuurlijke wijze naar de eenzaamheid worden terug getrokken, ooit worden zij nieuwsgierig, worden rustiger en nemen dit waar.

Het is echter niet je taak om iemand anders met jouw eenzaamheid vijandig te bejegenen. Je hoeft alleen getrouw te zijn aan je eenzaamheid wanneer je het nodig hebt, en te voelen dat hiermee niets verkeerds in jou schuilt. Je bent niet de enige die af en toe alleen wilt zijn. Hier volgen enige favoriete mentoren van mij, die mij aanmoedigen wanneer ik de eenzaamheid verkies.

Thomas Merton, een monnik, is onze expert in eenzaamheid. Het eerst van al zegt hij:

"Eenzaamheid is een manier om de geest te verdedigen tegen het moordende kabaal van ons materialisme.” Hij zegt ook: “Ik verdedig geen pseudo ‘mystieke kluizenaar’, maar sommige onder ons moeten alleen zijn met zichzelf. Noem het privacy, als je wilt. Maar wij moeten denken en werk verrichten dat een bepaalde stilte en alleen-zijn vraagt. We hebben tijd nodig om ons werk van meditatie en schepping te volbrengen.”

Als iemand zegt dat je een sociaal geïsoleerd wezen bent, herinner je je dan deze woorden van Merton: “In diepe eenzaamheid vind ik de tederheid waarmee ik werkelijk mijn broeders kan beminnen. Hoe meer ik alleen ben, hoe meer genegenheid ik voor hen voel… Eenzaamheid en zwijgen leren me mijn broeders lief te hebben om wat zij zijn, niet om wat zij zeggen.”
Tenslotte waarschuwt hij dat

“Eenzaamheid niet iets is waar je in de toekomst op moet hopen. Het is eerder een verdieping van het tegenwoordige en wanneer je er nu niet naar zoekt, zul je het nooit vinden.”

De dichter Rilke zegt:

“Eén ding is noodzakelijk: eenzaamheid. Je in jezelf terugtrekken en gedurende uren niemand ontmoeten – daar moeten we aan toe komen. Eenzaam zijn zoals een kind dat alleen is wanneer volwassenen komen en gaan.” En opnieuw zegt hij: “Wat toch nodig is, is slechts dit ene: alleen-zijn, een diep innerlijk alleen-zijn. Om binnen in jezelf rond te wandelen en gedurende uren niemand te ontmoeten – dat zou je dienen te bereiken.”

Wat je geliefden betreft die dit helemaal niet begrijpen, zegt hij:

“Liefde bestaat hierin, dat twee eenzaamheden elkaar beschermen en aanraken en groeten.”

Carl Jung overpeinst:

Eenzaamheid is voor mij een bron van heling die mijn leven het waard maakt om geleefd te worden.”

En een van die waarlijk poëtische dichters, William Wordsworth, zegt het zo lieflijk:

“Wanneer we door de zich haastende wereld te lang van onze betere zelven gescheiden zijn, kwijnen we weg. Ziek van de zakelijkheid, vermoeid van de pleziertjes, hoe genadevol, hoe weldadig is dan de eenzaamheid.”

Tenslotte denk ik dat de kern van dit artikel door Honore de Balzac wordt samengevat:

“Eenzaamheid is prachtig, maar je hebt iemand nodig om te zeggen dat eenzaamheid prachtig is.”

We hebben elkaar toch, altijd, nodig.

Elaine Aron


Nederlandse Vertaling nieuwetijdskind.com door Jeanne

De Koffie-engel | Dana Mrkich (vert. Mariëlle Boukens)

Vandaag las ik een hilarische maar diepgaande Facebookpost van Cameron Steele, medeoprichter van Contact Talk Radio. Cameron schreef:

“Ik moet wat boodschappen doen en als ik de Starbucks in onze buurt passeer zie ik een enorme rij auto’s. Omdat ik niet in de rij wil staan, besluit ik door te rijden. Ik stop bij de 7-Eleven (een Amerikaanse supermarkt-red) om geld te pinnen… Als ik de 7-Eleven binnenloop (onhandig zou ik wel kunnen zeggen) ben ik niet de enige die de deur door wil. Ik wend mij tot de andere man en zeg: ‘Ga je gang…’ Het blijkt dat we allebei naar de geldautomaat willen en hij biedt aan mij te laten voorgaan. Ik zeg nogmaals: ‘Geen probleem, ga je gang’. Vanaf hier:
Hij: ik trakteer je op een koffie
Ik: nee, ik drink geen koffie van 7-Eleven , maar toch bedankt
Hij: nou, een Starbucks dan
Ik (ik bedenk me dat ik de auto dan moet instappen, terugrijden en wachten in rij. Ik wil niet dus ik zeg): nee ik hoef echt niet
Hij: laat me een koffie voor je halen
Ik (weer denkend aan die rij): nee, echt bedankt
Hij: laat me een fucking koffie voor je kopen
Ik: oké vooruit, we gaan samen koffie halen
Hij: nee, wacht maar in de auto, dan haal ik het
Ik: oké, heel erg bedankt
Hij (komt terug met een beker koffie in de hand): Alsjeblieft, mijn goede daad voor vandaag is gedaan. Een geweldige dag verder!
Ik: u ook en enorm bedankt”

Het lezen van dit verhaal deed me denken aan hoe vaak onze contacten boven (het universum/de bron/ons hogere zelf/hoe je ook noemt) proberen om ons te helpen. Ondertussen reageren we met: ‘Nee dank je, ik heb het al moeilijk genoeg!’ Hoe vaak sturen ze ons signalen die zeggen kijk hier, kijk hier, maar onze ogen zijn te gericht op onze problemen om het op te merken? Hoe vaak ontvangen we niet via onze intuïtie een hint die zegt doe dit, ga deze kant op, maar blokkeren we onszelf hiernaar te handelen vanwege alle hindernissen die we op onze weg zien? We maken regelmatig to do lists die lijken op: Zoek een betere baan, verdien meer geld zodat je eindelijk die reis kan maken, koop dat huis of heb meer vrijheid. Ondertussen roepen onze mensen hierboven: ‘Vraag ons nu gewoon om die reis/het huis/de vrijheid! Het is er al!’

Cameron wilde koffie, maar hield niet van de gedachte te moeten wachten in de rij. Een koffie-engel verscheen, die aanbood de koffie te halen – maar zelfs toen belemmerde de gedachte aan de rij hiertegen ja te zeggen. Inmiddels had de koffie-engel een andere manier in gedachten, een veel simpeler en snellere manier. Eindelijk, na beslist aandringen en doorzettingsvermogen van zijn kant, slaagde de koffie-engel en slaagde Cameron – door ja te zeggen en de makkelijke weg naar koffie toe te staan!

 


Mijn gevoel zegt dat deze koffie-engel verscheen om ons eraan te herinneren dat energieën continu aan het werk zijn om ons te helpen, te ondersteunen en het leven makkelijker te maken – maar al te vaak staan we onszelf in de weg. Botweg: zo velen van ons zijn slecht in ontvangen! Ik heb het niet alleen over materiële dingen. Het omvat zaken als complimenten ontvangen, plezier halen uit simpele dingen, liefde en waardering voor jezelf. Als deze ons ondertussen problemen geven, kunnen we er zeker van zijn dat het heelal constant dingen/ervaringen/mensen op ons pad zet om ons hiermee te helpen.

Waar zijn de koffie-engelen in je leven? Ze verschijnen in de vorm van synchroniciteit, intuïtie, gevoelens, dromen en verlangens die niet weggaan, mensen die iets zeggen en je een Eureka!-moment geven of je aanbieden iets voor je te doen om te helpen. En als het universum er echt voor wil zorgen dat je het krijgt, zou het ook gewoon kunnen in de vorm van iemand die zegt: laat me een f***ing koffie voor je kopen!

door Dana Mrkich
blog

vert. Mariëlle Boukens
(nieuwetijdskind.com)

Er zit nog meer in de kern | Jennifer Hoffman (vert. Fran Tielemans)

 
Ik heb lang vermoed dat ik enkele belangrijke levensthema's had, die te maken hadden met gevangen, vervolgd, gemarteld, veroordeeld worden en lijden door onrechtvaardigheid, macht, vervolging en controle. Maar ik had er geen idee van hoe ver ze teruggaan en hoe in welke mate ik mijn leven daardoor heb laten beïnvloeden, tot mijn recente gezondheidsproblemen me dwongen diep in mezelf te gaan kijken, en te zoeken naar aanwijzingen voor deze thema's. De laatste drie jaar heb ik deze tendens ook in sessies met cliënten gemerkt, want ik kan levensproblemen altijd traceren tot aan de trauma's uit vorige levens en ik kan hen tonen hoe ze healing kunnen bereiken door naar deze vaak moeilijk te bereiken kern te gaan, omdat thema's uit vorige levens meestal gelinkt zijn aan moeilijke en ontkrachtende levensproblemen.

In mijn geval, en ik ga niet veel in detail treden, gaat het in de korte versie om een leven waarin ik in een Franse kerker was, aan de muur geketend door mijn politieke overtuiging. In een ander leven, dat leek op een leven in oud Sumerië, was ik een machtige leraar, die tot slaaf gemaakt was door hen aan wie hij les moest geven, en was ik vervolgd, gevangen genomen en uiteindelijk geëxecuteerd omdat ze weigerde te zwijgen over haar overtuigingen. In beide levens was de persoon (ikzelf) geketendaan de enkels en stierf hij door verdrinking, allebei krachtige karmische thema's voor mij vandaag. 

In beide levens ben ik van woede naar wanhoop gegaan, in mijn situatie. Worstelen was tevergeefs, ontsnappen was onmogelijk, en in een recent inzicht besefte ik dat de enige manier die ik kende om te ontsnappen aan de gevangenis, was te sterven, en dat gebeurde dan ook bijna bij mijn huidig gezondheisprobleem. Maar er moet nog een andere optie zijn, en dat is waarom ik er nog altijd ben. De kern werd onthuld, en dat was een situatie die zich herhaalde rond enkel-kwetsuren (mijn enkels zijn pijnlijk gezwollen en doen pijn), vastgekluisterd zijn of 'gevangen' gezet of verlamd (ik kan moeilijk stappen en ben heel moe nu ik herstel), en water (deze week lekte de riool in mijn kelder). Ik heb nu dus het scenario, dus is het tijd om een andere oplossing te creëren, om het karma te beëindigen en uit die cyclus te stappen die zichzelf zo vaak heeft herhaald.

Indien je met iets hiervan verbinding voelt, is er krachtige healing beschikbaar voor je, eens je in staat bent de karmische cyclus te identificeren en nieuwe opties voor je leven te creëren. Wat is het kernthema rond een karmische cyclus? Het is dat wat zich steeds weer blijft herhalen, en misschien ziet het er elke keer weer anders uit, maar het is dezelfde soort situatie. Waarom is het belangrijk? Omdat het de reden is voor je leven nu, om het te ervaren en een andere uitkomst te creëren. Hoe ga jij ermee om? Tot je je ervan bewust bent, doe je telkens weer hetzelfde, onbewust van wat er gebeurt en zonder de herhaling erin te zien. Met bewustzijn kan je het patroon erin zien, en veelvuldige oplossingen creëren, en de moed hebben om er tenminste één van toe te passen. Gewoonlijk ligt het antwoord net in wat je niet wil doen of waartegen je geworsteld hebt.

Maar er is een reden voor dit alles (is er niet altijd een reden?), en het heeft te maken met ascensie, transformatie, overgang, en nieuw begin. Zoals Jezus zei: 'Je kan geen nieuwe wijn in oude vaten gieten', en ik denk niet dat hij het over alcoholische dranken had. Indien wij de 'nieuwe wijn' zijn, kunnen we niet in ons nieuwe paradigma stappen en nog altijd onze oude overtuigingen, gewoonten, energieën, frequenties en karmische patronen meedragen. Hoeveel karmische bagage denk je te kunnen meenemen doorheen het oog van de naald in je leven (de brug tussen 3D en de hogere dimensies)?

Wat doen we om onze bagage los te laten? We komen aan wat we denken dat de kern is, en onthullen die waarheid.

Dan graven we wat dieper om de grotere waarheid te vinden, die waarheid die ons de verbinding laat zien tussen elke situatie, relatie, persoon, overtuiging en gebeurtenis die we in ons leven hebben ervaren, onthullen we de verborgen vorige levens waaraan ze gelinkt zijn, en zien we hoe we ons leven hebben opgebouwd en aangepast om die te her-creëren.

En wanneer we er niet bereid voor zijn om te zien, dan krijgen we toch een sterke impuls in de vorm van een levensgebeurtenis die ons dwingt om echt dieper te gaan kijken en die gebieden te gaan onderzoeken, tot we bereid zijn onszelf in al onze aspecten, geschiedenis en energie te zien zodat we exact weten wat er nodig is om ons terug naar heelheid te brengen.

Het is een reis van healing naar heel zijn en wat er ook nog in onze kern zit verhindert dat we 'heel' zijn. Karmische cycli zijn energie-zuigers die onze energie gebruiken, ons vermogen beperken om uit te breiden naar hogere aspecten en de dichtheid los te laten, noodzakelijk om nieuwe frequenties te bereiken, en naar hogere dimensies te gaan. In ons karma ligt hoe we 3D-energie hebben ervaren, wat nu onze ziel bezwaart met pijn en angst. De ballast moet weggegooid worden, zoals de ballast van een luchtballon, die eruit wordt gegooid om de ballon te laten opstijgen.

De keuze is aan ons, ofwel op de grond blijven ofwel opstijgen, om in een karmische cyclus te blijven zitten, of een nieuw pad te leggen. Er is geen beter moment dan nu, om dit soort werk te doen, want het hele universum moedigt ons aan om dit af te werken. Het is jouw tijd en jouw keerpunt, ben je bereid om wat ballast los te laten en op te stijgen?


Copyright (c)2013 by Jennifer Hoffman
link to website


vertaling Fran Tielemans

One of the Sweetest Love Stories and Songs You will Ever Hear

Fred Stobaugh, age 96, had never written a love song in his life. But after his wife passed away after their 75-year relationship, he was moved to send his lyrics to a local radio station love song contest. The station manager was so touched that he recorded the song professionally, played it for Fred, and released it to the world. Love doesn't go any deeper than this. 

Tip van Alan Cohen

Wanneer is het aan mij? | Jennifer Hoffman, vert. Fran Tielemans

Q&A

Lieve Jennifer, 
Ik ben al zo lang een healer, zelfs voor ik wist wat het woord betekende. Als diegene die het licht hoog hield voor mijn zielsgroep, ben ik er altijd om hen te helpen, maar telkens ik dat probeer te stoppen en uit deze rol te stappen, lijken ze me altijd weer terug erin te trekken. Iemand heeft een probleem, wordt ziek, heeft hulp nodig, heeft een ongeval of crisis, er lijkt maar geen eind aan te komen, ook bij mijn kinderen. Ik ben er klaar voor om nu mijn eigen leven te gaan leiden, zonder zo verantwoordelijk te zijn voor ze.
Wanneer is het aan mij om geholpen en ondersteund te worden, om bevrijd te zijn van deze last en mijn eigen leven te leiden?


Jennifer's antwoord: Gefeliciteerd dat je dit punt in je ontwikkeling bereikte. Nu moet je gewoon kiezen welk pad je gaat nemen, zonder je schuldig of beschaamd te voelen door je keuze.

Je verlangen om het licht voor je zielsgroep hoog te houden is mooi en bewonderenswaardig, maar ze kunnen echt wel hun eigen werk doen zonder jouw hulp (ook al is het voor hen makkelijker beroep te kunnen doen op jouw energie), en je hoeft hun toestemming niet om hen los te laten, je moet jezelf toestemming geven om bevrijd te zijn van deze last.

Er zijn twee dingen die dit proces makkelijker kunnen maken, een ervan is beginnen te focussen op de uitkomst die jij in je nieuwe rol als gehealde en hele mens wil bereiken. Er kunnen dingen zijn die je uitgesteld hebt in je leven, waarvoor je de tijd, het geld of de energie niet had om ze te doen, of die je opzij hebt gezet toen iemand problemen had. Die dingen opnieuw op de voorgrond plaatsen zal je herinneren aan de manier waarop je aan de slag wil gaan in je nieuwe rol.

De andere manier om het proces van je energie uit deze zielsgroep te halen makkelijker te maken, is te erkennen dat iedereen krachtig en soeverein is in zijn eigen leven. Ook al houden ze ervan jouw energie te gebruiken en die ter hunner beschikking te hebben, toch hebben ze die niet echt nodig, en gebruiken ze jouw energie als excuus om hun eigen energie niet te moeten gebruiken. Iedereen beschikt over dezelfde hoeveelheid energie en kracht, er zijn geen 'krachteloze' mensen of mensen die het aan energie ontbreekt, er zijn gewoon mensen die hun eigen kracht en/of energie niet wijs of effectief gebruiken. Wat je echt wil in deze situatie is dat zij je tonen dat ze klaar zijn om jou te laten gaan, dat ze goed kunnen functioneren zonder jouw hulp en dat ze zonder jou niet de mist in zullen gaan. Je wil ook hun toestemming om te gaan, op een manier die jou verlost van alle verantwoordelijkheid wanneer ze in oude gedragspatronen zouden terugvallen. Maar dat is iets waar jij geen controle over hebt. Zolang jij een kunstmatige vibratie voor ze ophoudt, hebben ze geen reden om hun eigen energie te gebruiken. Eens ze gedwongen zijn te exploreren hoe zij hun eigen energie kunnen uitbreiden, in plaats van de hele tijd jouw energie te gebruiken, dan zullen ze dat leren.

En jij zal het werk gedaan hebben dat je moest doen, door hen hun potentieel te tonen en hen naar die nieuwe levels te laten stijgen, in plaats van jouw energie voor hen te plaatsen en dan te wachten tot ze ze integreren tot het volledig klaar is. Dit maakte nooit deel uit van het healing contract van jouw zielsgroep, ook al heb je dat op jou genomen. Om jouw leven te gaan leiden en vrij te zijn, moet je jezelf bevrijden van de angst dat je jouw zielscontract met deze zielsgroep niet zou vervullen, dat je niet verantwoordelijk bent als je hun healingproces niet helpt te verwezenlijken, en dat jij jouw werk niet doet wanneer je in vreugde bent en van je leven geniet, terwijl anderen nog altijd healing nodig hebben.

Je bent klaar hiervoor, omdat je werk een last begint te worden, en jij de enige bent die jezelf een 'keerpunt' kan geven, en gelukkig en vreugdevol te zijn.

Laat jezelf dus gaan, bevrijd jezelf en leef je leven.

De zielsgroep zal iemand anders vinden om hen te helpen met hun healingproces, en jij zal ook nieuwe groepen vinden om mee te werken, die meer op jouw energie zijn afgestemd, die minder behoeftig zijn en waarbij het werk meer gebalanceerd is en je vervult.


Jennifer Hoffman
enlighteninglife.com





vertaling Fran Tielemans

De energieën van september | Jennifer Hoffman (vert. Fran Tielemans)

Het kernwoord voor september is 'omarmen', en dat houdt in: elk aspect van onszelf erkennen, aanvaarden en beminnen, zodat we onze energie kunnen verzamelen om de volgende ascensiesprong te nemen. Deze maand zijn er twee energieën werkzaam : puin ruimen in de eerste twee weken van september, en dan kunnen we vanaf de equinox op 21/9 een nieuwe start nemen.

Het gaat niet langer over bereid zijn onbekende delen te gaan ontdekken, maar over de creatieve drive te zijn achter een zich ontvouwend nieuw paradigma. September heeft het potentieel tot krachtige evolutie, wanneer we beseffen dat waar we heen gaan, wat we doen en wat er gebeurt wanneer we er zijn, het resultaat is van wat we door onze intentie creëren.

Soms is ons pad geblokkeerd, en begrijpen we niet waarom we zo bezig zijn met dat waarmee we het meest problemen hebben, en geven we de schuld daarvan aan een bepaalde situatie of persoon. Maar geen enkele van de huidige transformaties is geconcentreerd op één gebied, ook al kan dat wel zo aanvoelen. Wanneer we enorme transformaties doorvoeren, brengen we ook enorme hoeveelheden energie in beweging (in de vorm van overtuigingen en emoties), en dat is waarover onze transformatie nu gaat: schoonmaak, loslaten en hernieuwen. Het gaat niet over herbeginnen, het gaat nu over een nieuwe start maken.

Dat pad naar een nieuw begin kan geblokkeerd zijn of beperkt zijn door oude rommel, bijvoorbeeld gedachten- en gedrags-patronen, gevoelens, emoties, een onvermogen om de toekomst te zien achter je huidige situatie of oordelen die verhinderen dat je andere opties ziet.

Nu we het einde van een energiecylus naderen en klaar zijn om in nieuw potentieel te stappen, naderen we het 'oog van de naald', een versmalling in ons pad dat ons dwingt onze last te verlichten, om het zo te zeggen, van alles dat niet in integriteit is of afgelijnd op de vibratie en dimensie waarin we willen stappen. Dit gebeurt in de eerste helft van september, en het kan voelen alsof de weerstand om los te laten groter is dan wat je uiteindelijk loslaat. En het kan zijn dat je heel weinig los te laten hebt, niets of een heleboel, afhankelijk van wat je als je intentie plaatst en hoe afgelijnd je bent op het huidige moment.

Dat betekent radicale herstructurering van ons leven, te beginnen met onze overtuigingen, want dat is waar onze werkelijkheid begint. Wat zie je als jouw potentieel, wanneer je kijkt voorbij de kwetsuren, de pijn en de healing? Waar heeft je oude rommel zijn doel gediend en welke nieuwe paden kan je voor jezelf creëren zonder die rommel? Wat niet langer nog een bron van vreugde voor je is, heeft zijn tijd gehad, en proberen dat terug te gaan leven, terug aan te vuren of opnieuw te herbeginnen, zal alleen maar frustratie brengen. Het energie-partnerschap dat je ooit deelde is voltooid. Het is tijd om ervan los te komen en een nieuwe verbinding met iets anders te creëren. En denk eraan om alles dat je loslaat te omarmen, omdat het allemaal een deel is van jou, en van het pad dat je creëerde voor je leven. Wanneer je loslaat met een spirit van liefdevolle dankbaarheid, creëer je een krachtige, uitgebreide ruimte voor iets nieuws, dat je leven in een stroom van dankbaarheid binnen mag komen.

De energieën van september stellen ons in staat verder te kijken dan de healing, onze eigen wijsheid te kennen en onszelf te zien als geheald, heel, waardig, en maken dat we beseffen dat we de vrede, vreugde, liefde en overvloed die we nastreven verdienen. De rest van 2013 kan ons nogal dooreenschudden (er zal zeker veel gebeuren), en het kan beter zijn om die dingen nu in orde te brengen, nu we er nog de tijd voor hebben. Gebruik de eerste helft van de maand om je energetische en emotionele schoonmaak te doen, zodat je na de 21ste vrij bent om naar je nieuwe start te zeilen.

Geniet van je maand.


Jennifer Hoffman
Enlightening Life




vertaling Fran Tielemans

5 Ways to be more outgoing | Huffington Post

By Amanda Tust
 
When was the last time you gabbed away at a party or asked an acquaintance to lunch? If it's been a while, it may be time to start putting more effort into happy hour. A June 2013 study published in the Journal of Research in Personality found that being extroverted in your youth can make you happier as you age. UK researchers asked more than 2,500 people personality questions when they were 16 and 26, then assessed their wellbeing and life satisfaction more than three decades later when they were 60-somethings. The results showed that those who were outgoing during their teens and 20s were happier with where their lives had taken them over the ensuing 40 or 50 years.

While much of personality may be hard-wired, there's always some nudge room in how you act around others. “Personality is partly genetically determined and it tends to be pretty stable from early adulthood onwards, but some research shows that people who are satisfied with their relationships and their work tend to become a bit more extraverted with time,” says study author Catharine Gale, Ph.D., an epidemiologist at South Hampton General Hospital in England. Here are some ways to build better friendships and invest in a happier future.

Nail A First Impression

A quick body language trick you can use when approaching someone you are about to meet for the first time is to briefly flash your eyebrows upward when you're about 15 feet away. “It helps you feel more open and ......(rest of the article)

Verhalenmail augustus 2013 | Susan Smit

Het gevaarlijke mantra.


Een meester gaf een groep jonge leerlingen onderricht. Ze vroegen de heilige man of hij hen het heilige mantra wilde onthullen, waardoor doden weer levend konden worden.
“Wat zouden jullie met zo’n gevaarlijke zaak beginnen?” vroeg de meester.
“Niets. Het zou enkel ons geloof versterken,” antwoordden zij.
“Vroegtijdige kennis is gevaarlijk, mijn kinderen,”zei de oude man.
“Wanneer is kennis voortijdig?” vroegen de leerlingen.
“Als het iemand macht verleend, als deze nog niet de wijsheid bezit om die macht te gebruiken.”
De leerlingen bleven echter aandringen, tot de heilige man tegen beter weten in, hen fluisterend het heilige mantra overdroeg, hen daarbij dringend en herhaaldelijk smeekte het slechts met uiterste voorzichtigheid te gebruiken.
Niet lang daarna gingen de jonge mannen langs een verlaten plek en zagen daar een hoop verbleekte botten liggen.
In een moedwillige bui, zoals die wel vaker in een groep ontstaat, besloten ze het mantra uit te proberen, hoewel het eigenlijk pas na langer mediteren gebruikt moest worden.
Nauwelijks hadden ze de magische woorden uitgesproken, of er kwam vlees aan de beenderen en ze veranderden in hongerige wolven, die in een wilde jacht achter hen aankwamen en hen verslonden.

Anthony de Mello

---

Vroegtijdige kennis is gevaarlijk, zegt de meester in het verhaal terecht. Niet zozeer het in bezit hebben van de kennis, maar het misbruiken ervan is een reëel risico als de persoon in kwestie nog niet de wijsheid bezit om er goed mee om te gaan. Anders gezegd: kennis is macht en het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen.

Ik zou het hier niet over kennis willen hebben, maar over macht omdat macht een negatief imago heeft dat niet altijd gerechtvaardigd is. Wie zegt machtig te willen zijn, loopt het risico voor een dictator te worden aangezien. Goedbeschouwd is macht op zichzelf niet verkeerd, net zoals geld op zichzelf niet verkeerd is. Met geld kun je bommen en bruggen bouwen. Wat je doét met het geld of de macht maakt het beschadigend of helend voor de wereld. 

Een maatschappij zonder machtigen is onmogelijk, zoals dat ook in de dierenwereld niet bestaat. Het is baas boven baas en dat is nodig om een veilige structuur te creëren waarbij de zwakkeren worden beschermd en de sterkeren boven zichzelf uit kunnen stijgen. Laat ik mijn punt illustreren met een voorbeeld. In een olifantenkolonie hebben de oudere, wijze vrouwtjesolifanten, de matriarchen, de meeste macht. Dat werkt: de kolonie is een voor zichzelf zorgend geheel waarbij jonge en zwakke olifanten worden gesteund, maar niet meer als dat betekent de hele kolonie eraan onderdoor gaat. Als een lid van de kolonie bijvoorbeeld te verzwakt is om door te lopen naar de drinkplaats, dan zal men vertragen, maar als de anderen in gevaar komen wordt er besloten om verder te gaan.

Als wijze mensen terugdeinzen voor macht, en dus verantwoordelijkheid, omdat het een negatieve en megalomane klank heeft, zal het er voor de wereld alleen maar slechter uitzien. Macht uitoefenen kan ook zijn: betrokkenheid tonen, het beste voorhebben met anderen, een visie hebben, de handen uit de mouwen steken, initiatief hebben, idealistisch zijn. Met alleen maar onmachtigen valt de samenleving als los zand uit elkaar.

Susan Smit, augustus 2013
uit: Verhalenmail